Laboratorijska dijagnostika virusa parainfluence 3 goveda, goveđeg herpesvirusa 1 i goveđeg respiratornog sincicijalnog virusa kao uzročnika respiratornog sindroma goveda

Abstract

Kompleks respiratornih bolesti goveda (BRDC) nastaje kao posledica interakcije između faktora vezanih za domaćina, faktora okoline i različitih mikroorganizama. Virus kao primarni patogen najčešće dovodi do supersije imunoloških mehanizama životinje i omogućuje kolonizaciju donjih disajnih puteva bakterijama. Goveđi herpesvirus 1 (BHV-1), virus parainfluence 3 goveda (BPIV-3) i goveđi respiratorni sincicijalni virus (BRSV) su među najznačajnijim uzročnicima BRDC, pri čemu najčešće oboljevaju mlade i starije imunokompromitovane jedinke. Rezultati laboratorijske dijagnostike zavise od mesta uzorkovanja materijala i od izbora trenutka za uzimanje uzorka u odnosu na dinamiku izlučivanja virusa u spoljašnju sredinu. Uzorke za ispitivanje uglavnom predstavljaju nosni ili nazofaringealni brisevi, trahealni aspirati, tečnost dobijena bronhoalveolarnom lavažom ili tkiva. Izolacija virusa, iako predstavlja zlatni standard, oduzima dosta vremena i njena uspešnost zavisi vrste virusa, načina uzorkovanja, odnosno stanja uzorka. Većina metoda identifikacije virusa koje se koriste u današnje vreme su molekularni testovi (konvencionalni i real-time PCR ili RT-PCR) koji se brzo izvode, osetljivi su i specifični, što je od suštinske važnosti u veterinarskim dijagnostičkim laboratorijama. Sekvenciranje virusne nukleinske kiseline se upotrebljava u cilju detekcije specifičnih mutacija u virusnom genomu i molekularno-epidemiološko praćenje kretenja i širenja pojedinih virusnih sojeva. Serološka dijagnostika se zasniva na pojavi specifičnih antitela kod serološki negativnih jedinki, odnosno detekciji četvorostrukog porasta titra specifičnih antitela u parnim uzorcima krvnog seruma, a dostupni su različiti testovi, uključujući metod virus-neutralizacije, reakciju vezivanja komplementa, inhibiciju hemaglutinacije i ELISA. Pravovremeni i pouzdani rezultati laboratorijske dijagnostike su važni u cilju kontrole BRDC i predstavljaju osnovu za blagovremeno sprovođenje terapije i programa prevencije širenja infekcije.

The bovine respiratory disease complex (BRDC) is multifactorial and results from interactions between host factors, environmental factors, and pathogens. A virus, as an initial pathogen alters the animal's immunity supporting the bacterial colonization of the lower respiratory tract. Bovine herpesvirus 1 (BHV-1), bovine parainfluenza virus 3 (BPIV-3), and bovine respiratory syncytial virus (BRSV) are among the most significant viruses associated with BRDC. The disease most often affects young and older immunosuppressed animals. Laboratory results depend on the selected sampling site of the respiratory tract and proper timing during the period of virus shedding. The samples for testing mostly include nasal or nasopharyngeal swabs, tracheal wash, bronchoalveolar lavage fluid, or necropsy specimens. Virus isolation, although considered as the gold standard, is time-consuming and depends on the virus species and sampling conditions. Most of the virus identification methods used today are molecular assays (conventional and real-time PCR or RT-PCR) that are rapid, sensitive, and specific, which is of the essence in veterinary diagnostic laboratories. DNA sequencing is mostly used to detect specific genetic mutations and for molecular epidemiology of disease outbreaks. Serological diagnosis is performed based on the detection of specific antibody presence after infection of seronegative animals or a 4-fold specific antibody titer rise in paired serum samples. Different assays are available, including virus neutralization, complement fixation, haemagglutination inhibition, and ELISA. The early and reliable diagnosis is beneficial in the management and control of BRDC and is the basis of a timely treatment and prevention program.